Ρίχνoυμε την ευθύνη της ψυχολογίας μας στα δικά μας άτομα

Είναι πολλές οι φορές που στη ζωή μας έχουμε συναναστραφεί με ανθρώπους οι οποίοι ίσως το μοναδικό πράγμα που έκαναν για εμάς είναι να μας πηγαίνουν πίσω κι όχι μπροστά, πράγμα που με τη σειρά του βοήθησε στο να βρούμε μια τέλεια δικαιολογία για να παραμείνουμε λίγο ακόμη στην αδράνεια. Κι αυτό, όσες φορές έγινε με σκοπό, άλλες τόσες έγινε χωρίς κανένας να έχει αυτή την πρόθεση, αφού ίσως και μόνοι μας μπήκαμε σε μια θέση υπό που θεωρήσαμε ότι μας ανήκει. Κι εκεί που έχουμε δεθεί κι αγαπήσει, πολλές φορές οι προσδοκίες που υπήρξαν για μερικά άτομά μας, μάς έκαναν να πέσουμε από τα σύννεφα. Κι ίσως όχι και τόσο ξαφνικά.

Καθώς μεγαλώνουμε, τα θέλω μας και οι ανάγκες μας διαφοροποιούνται, ενώ αν δεν πετύχουμε τους στόχους που μέχρι τότε θέσαμε, νιώθουμε ανεπιτυχείς και πολλές φορές στάσιμοι. Τότε, έρχεται η στιγμή που έχουμε ανάγκη να έρθει η επιβεβαίωση που δε δίνουμε εμείς στον εαυτό μας, από τους ανθρώπους μας που καλούνται να μας σηκώσουν από τη λάσπη που κολλήσαμε. Κι αυτό είναι συχνά βάρος για κάποιον καθώς είναι σαν να του ζητάς να αναλάβει την ευθύνη της διάθεσής σου αλλά και της γενικότερης ψυχολογίας σου.

Στην πραγματικότητα, λίγοι είναι οι άνθρωποι που θα σε κάνουν να νιώσεις πραγματικά καλύτερα επειδή θα έχεις κάνει μια πολύωρη συζήτηση μαζί τους και στο τέλος θα έχεις κερδίσει κάτι από αυτούς. Κι αυτό, όχι γιατί θα σου πουν το μαγικό μυστικό, αλλά επειδή ίσως εσύ θα βρεθείς πιο ανοιχτός έτσι ώστε να λάβεις την καινούρια πληροφορία και να τη φιλτράρεις με τρόπο προς εσένα βοηθητικό. Βέβαια, το θέμα είναι να ξέρεις κιόλας να είσαι επιλεκτικό άτομο και να βλέπεις ποιοι άνθρωποι έχουν όντως αντικειμενική κρίση και καλή διάθεση, χωρίς να επιθυμούν να κάνουν μάθημα καλής ζωής και συμπεριφοράς.

Συνδυαστικά με μια κακή ψυχολογία, μια επίσης κακή ανθρώπινη επαφή, θα φέρει το ένα αρνητικό συναίσθημα μετά το άλλο, μέχρι εν τέλει να νιώθουμε ανεπαρκείς ώστε να πράξουμε οτιδήποτε ή να ενεργοποιηθούμε για να σώσουμε τον εαυτό μας. Σίγουρα, μέσα στο πρόγραμμα της ζωής είναι να περάσουμε όλοι οι άνθρωποι φάσεις τις οποίες δε θα νιώθουμε ψυχολογικά καλά και θα μας θίγουν υπαρξιακά θέματα ή αποφάσεις ζωής, αλλά σίγουρο επίσης είναι το γεγονός ότι άνθρωποι με διαύγεια και κρίση -μετρώντας κι εσένα μέσα-, μπορούν να σε κάνουν να ανοίξεις τα μάτια σου, να σηκωθείς, να βρεις την δύναμη και να προχωρήσεις ακόμη πιο δυνατός και παραγωγικός για κάθε τι καινούργιο που σου επιφυλάσσει η ζωή.

Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων σε φιλικό, ερωτικό, οικογενειακό, επαγγελματικό επίπεδο είναι σημαντικό να έχουν μέσα της την έννοια της έμπνευσης που ασκούμε ο ένας στον άλλο. Το να ακούς και να σκέφτεσαι βαθιά τι σου λένε οι γύρω σου δεν έχει να κάνει με το κατά πόσο μοιάζουν οι απόψεις σας ή ποιου η ζωή είναι πιο ιδανική και στρωμένη. Έχει να κάνει με διάθεση. Διάθεση να προβληματιστείς, ακούσεις, συζητήσεις, διάθεση να αλλάξεις γνώμη. Γιατί τελικά, το βήμα για να βγεις από το αδιέξοδό σου, όσο καλή συζήτηση κι αν έχεις κι όσο κι αν σ’ αγαπάνε οι άνθρωποί σου, το δικό σου πόδι θα το κάνει.