Καθόλου επιφανειακό να σε φροντίζεις

Η εξωτερική εμφάνιση –ανέκαθεν αλλά κάτι παραπάνω στον καιρό μας– μπορεί να γίνει το εισιτήριο που θα ανοίξει πολλές πόρτες για μας. Προσωπικές, επαγγελματικές, κοινωνικές. Μα το πιο σημαντικό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι πως μέσα από αυτήν ανεβάζουμε ή κατεβάζουμε την αυτοπεποίθησή μας.

Έχεις κοιτάξει ποτέ τον εαυτό σου στον καθρέφτη κι έχεις νιώσει ότι είσαι «λίγος»; Μετά από αυτό τι έκανες; Σε φρόντισες καθόλου; Έβαλες αυτό το ρούχο που όλοι λένε ότι σου πάει; Ίσως και να άρχισες γυμναστική γιατί ήθελες να γίνεις κάτι περισσότερο στα μάτια σου. Να γίνεις αυτό το που αντανακλά περισσότερα από αυτό το «λίγο» που έβλεπες στον εαυτό σου.

Μετά σου έκανες δώρο εκείνα τα παπούτσια που τόσο ήθελες, αλλά πάντα πίστευες ότι είναι μια περιττή σπατάλη για τη μουντή πραγματικότητά σου. Κι έβγαλες τον εαυτό σου στον κόσμο έτοιμο να κριθεί και να αγαπηθεί ταυτόχρονα για όλα αυτά τα περισσότερα που κατάφερε να γίνει. Έπειτα ξανακοίταξες τον καθρέφτη. Κοίτα να δεις ποσό εύκολα γίνεται το «λίγο» «κάτι». Η αντανάκλασή σου σε κοιτάζει καλά-καλά, λες να σε κρίνει; Είσαι μια επιφάνεια ή ένας άνθρωπος; Κι από πότε το να σε φροντίζεις κατάληξε να είναι επιφανειακό;

Ζούμε σε μια εποχή που κυριαρχεί η εικόνα. Κι όμως, το έξω μας είναι πολλές φορές η αντανάκλαση του μέσα μας. Μια αλλαγή στα μαλλιά μας αμέσως αλλάζει την ψυχολογία μας. Δραστικές αλλαγές φωνάζουν πως ζητάμε άμεσα την αλλαγή της εικόνας μας. Να ξεχάσουμε, να αφήσουμε πίσω το παρελθόν. Να μας δει με άλλο μάτι ο κόσμος.

Η εμφάνισή μας είναι το πρώτο χέρι που δίνουμε στον άλλο πριν τον γνωρίσουμε. Είναι εκείνη η εικόνα που θα μείνει στα μάτια του άλλου. Που θα του προδώσει ένα μικρό κομμάτι του χαρακτήρα μας. Αρκεί μια προσεγμένη εμφάνιση να μη φτάνει στο σημείο της υπερβολής και της εμμονής.

Γεμίσαμε επιφανειακούς ανθρώπους με όλη την έννοια που τους δίνει αυτή η λέξη. Μήπως όμως καταλήξαμε να συγχέουμε στο μυαλό μας την επιφάνεια με την αγάπη για τον ίδιο μας τον εαυτό; Άλλο «με νοιάζει μόνο η εμφάνισή μου» κι άλλο «φροντίζω την εμφάνισή μου έτσι ώστε να νιώθω καλύτερα με εμένα». Φυσικά και το απ’ έξω δεν έχει καμιά απολύτως σημασία αν δεν έχεις εσωτερική ομορφιά. Αυτήν την ομορφιά της ψυχής την κρύβεις όμως απ’ τον κόσμο γιατί φοβάσαι να εκτεθείς, δε νιώθεις σίγουρος με εσένα χωρίς αυτοπεποίθηση.

Και την αυτοπεποίθηση την κερδίζεις όταν κοιτάς εκείνη ακριβώς την αντανάκλαση που έβλεπες πριν λίγο και λες: «Είμαι πολλά περισσότερα από αυτό το λίγο που πίστευα». Κι αυτή η αυτοπεποίθηση που κερδίζεις με το να φροντίζεις τον εαυτό σου σε κάνει προσιτό προς τον έξω κόσμο, δε φοβάσαι πια να τον κοιτάξεις στα μάτια να του μιλήσεις, να αφήσεις να δει ένα κομμάτι της εξωτερικής κι εσωτερικής ομορφιάς σου. Κι όλα γίνονται κάπως αυτόματα, σαν να είναι μια αλυσίδα, ένα ντόμινο που συνδέει άμεσα το ότι φροντίζεις την εμφάνισή σου με το πώς επικοινωνείς τον εαυτό σου στον κόσμο.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ πόσο όμορφα μοναδικοί είμαστε όλοι. Φακίδες, κιλάκια, σημάδια απ’ την παιδική μας ηλικία, είναι όλα μαζί μας να ωριμάζουν στο σώμα μας για να μας δίνουν εκείνο το χαρακτηριστικό μας κομμάτι απέναντι στους άλλους. Η αγάπη του σώματός μας, της εξωτερικής μας εμφάνισης είναι απλά ο σεβασμός που οφείλουμε στον εαυτό μας και μόνο.