Σου έχει τύχει να περιμένεις ένα μήνυμα για να σου φτιάξει η μέρα; Να χτυπάει το κινητό σου κι ο ήχος μιας ειδοποίησης να σου προκαλεί περισσότερη ταχυκαρδία από μια ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο; Μήπως νιώθεις ερωτευμένος;
Και σίγουρα όταν νιώθεις όλα αυτά τα συναισθήματα αυτό που σε καίει είναι η αμοιβαιότητα. Θες να είναι αμοιβαίο, ξεροσταλιάζεις για ένα μήνυμα και περιμένεις να κάνει κι εκείνος ο άνθρωπος, που ανεβάζει τους παλμούς σου, το ίδιο.
Τι γίνεται όμως όταν το μήνυμά σου είναι λιγότερο σημαντικό για εκείνον; Όταν το ανέβασμα ενός story ή ενός τραγουδιού είναι πιο σημαντικό απ’ το να σου απαντήσει σε ένα απλό μήνυμα και μένεις να ξεροσταλιάζεις νευρικά πάνω απ’ το κινητό για ώρες για μια απάντηση;
Μία φορά δεν πείραξε κανέναν, σωστά; Αλλά όταν η μία φορά γίνονται δύο και οι δυο τρεις αρχίζεις και σκέφτεσαι: Τελικά, ο ερωτάς είναι αμοιβαίος; Η μήπως θες να πιστεύεις σε μια αμοιβαιότητα; Και τελικά, σίγουρα είναι έρωτας με έναν άνθρωπο που προτιμάει την εικόνα από εσένα;
Κι είναι εκνευριστικό σίγουρα να αντιλαμβάνεσαι ότι εσύ θα παράταγες κάθε ασχολία για να απαντήσεις σε ένα μήνυμά του κι εκείνος επιλέγει να φτιάξει μια εικόνα στα social media απ’ το να επικοινωνήσει μαζί σου. Μήπως αυτό δείχνει κάτι για τον χαρακτήρα του; Κι αν το «εγώ» του είναι παραπάνω από κάθε πιθανό «εμείς»;
Το ενδιαφέρον του για το «φαίνεσθαι» και το ψηφιακό προφίλ του σε συνδυασμό με την αδιαφορία του προς εσένα πάνε πακέτο κι εσύ αρχίζεις να ξενερώνεις, διότι ένας τέτοιος συνδυασμός είναι ικανός να αποδυναμώσει ακόμη κι έναν έρωτα.
Στην αρχή, που όλα είναι ρόδινα, σου είναι εύκολο και να κάνεις τα στραβά μάτια και να αγνοήσεις το πρόβλημα. Μακροπρόθεσμα όμως το μπαλόνι θα σκάσει κι εσύ θα μείνεις να κοιτάς τα κομματάκια από έναν έρωτα που εν τέλει ξεφούσκωσε.
Ένα ανέβασμα ενός τραγουδιού, μια φωτογραφία, ένα βίντεο∙ όσο χαζό και να φαίνεται, αν όλα αυτά είναι προτεραιότητα απ’ τη μεταξύ σας επικοινωνία τότε μάλλον κάπου φθίνει κι όσο και να θες να δικαιολογήσεις καταστάσεις, αν αυτό αποτελεί μια συνήθεια τότε έχει να πει πολλά για το χαρακτήρα του συντρόφου σου ή του υποψήφιου φλερτ σου.
Όλες οι σχέσεις που είναι βασισμένες στο «εγώ» είναι καταδικασμένες να αποτύχουν ή τουλάχιστον να είναι μην είναι υγιείς, διότι η σχέση είναι αριθμού πληθυντικού σαν τους ανεκπλήρωτους έρωτες της Κική Δημουλά.
Ουσιαστικό, λοιπόν, όνομα ο έρωτας κι είναι κρίμα να τον σπαταλάς με ανθρώπους που βρίσκουν ουσία μόνο στον εαυτό τους. Ζούμε σε μια εποχή που κυριαρχεί η εικόνα και μαζί με αυτήν οι άνθρωποι έμαθαν σιγά-σιγά να γίνονται εγωκεντρικοί, ατομικιστές, ξεχνώντας πώς είναι να βάζεις προτεραιότητα έναν άλλον άνθρωπο πέρα απ’ την πάρτη σου.
Άσε το κινητό στην άκρη, μην περιμένεις πια αυτό το μήνυμα γιατί ακόμα και να έρθει λίγη σημασία θα έχει. Ο έρωτάς σου κρύβεται κάπου εκεί έξω, αλλά όχι πίσω από αυτό το μήνυμα.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη