Ώρα τρεις,
κάποια πληγή μου ακόμη ζωντανή σε θυμάται.
Κι εσύ δε γυρνάς,
λες κι οι μοίρες σου τάξανε καλύτερη ζωή μακριά μου.
Ώρα τρεις,
σε ξέφρενο χορό οι χτύποι τις καρδιάς μου ακόμη μια νύχτα σε αισθάνονται κοντά.
Ώρα τρεις
χάνονται οι ευχές
δε γίνονται τα θαύματα
ποιος θεός μας ορίζει χωριστά;
Ώρα τρεις
κι η μορφή μου σαν σκιά στο παράθυρο
φωτογραφίζει τους δρόμους που σε κανέναν τους δεν είσαι μέσα.
Συντάκτης: Ευφροσύνη Γιακουμόγλου
