Ρούχα,
αναμνήσεις,
δάκρυα,
τηλέφωνα,
πόρτες που κλείνουν,
τραγούδια στο ράδιο.
Εσύ να φεύγεις, εγώ να περιμένω.
4 μήνες περάσαν.
Το ράδιο παίζει ακόμα τα ίδια τραγούδια,
η φωνή σου λείπει από τον ήχο,
τα ρούχα σου ακόμα στα συρτάρια.
Οι πόρτες όλες ανοιχτές.
Εσύ έχεις φύγει
κι εγώ ακόμα περιμένω.
Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τους ανθρώπους και την ψυχή τους. Γελαστή, αισιόδοξη, τρελή, όπως με αποκαλούν φίλοι και γνωστοί και μονίμως παιδί. Εθισμένη στην μουσική. Δεν αντέχω μέρα χωρίς αυτήν. Δημιουργώ αναμνήσεις σε μια ανάσα. Πολεμάω τους δαίμονες και τα σκοτάδια μου για πολύ καιρό τώρα, αλλά δεν το βάζω ποτέ κάτω. Μότο μου.. «Όποιος θέλει, πράττει. Αν πραγματικά θες κάτι, γυρνάς τον κόσμο ανάποδα. Βρίσκεις τον τρόπο. Όλα τα άλλα, είναι δικαιολογίες.»
