Σαν αστραπή, πέρασ’ η ζωή μπροστά απ’ τa μάτια σου,
δεν πρόλαβες ούτε να την αγγίξεις.
Κι έφυγες, σαν τραγούδι δίχως στίχους,
έγινες δάκρυ στα μάτια των ανθρώπων σου
κι επισκέπτης στους ύπνους τους πιο ανήσυχους.
Εξαϋλώθηκες-
αέρας το όνομά σου,
κι οι γονείς σου πια, στοιχεία έγιναν της φύσης.
Οι αναμνήσεις σου σβήνουν σιγά-σιγά,
μα ακόμη μπλέκεσαι στα μαλλιά της μητέρας σου
σαν κάνει πως σε ψάχνει στο δωμάτιο.
Ήρθ’ η στιγμή να φύγεις,
τελείωσε η ώρα σου στο πλευρό της.
Μην τη φοβάσαι τη ζωή,
μην τους ακούς -δεν ξέρουν-
κανείς δε γνώρισε ποτέ πώς άρχισε και πώς τελειώνει.
Το μόνο που γνωρίζουμε, είναι πως συνεχίζει.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ
Συντάκτης: Άννα Τριανταφύλλου
