Κάποτε, βγαίνω αργά το βράδυ έξω
απλά ν’ ακούσω τον ήχο της σιωπής.
Μακριά από βόμβους της πόλης,
μακριά από θορύβους της ζωής μου.
Μακριά από όσα μου κατατρώνε την ψυχή.
Και στα αιώνια λεπτά κάθομαι
πλάι πλάι με τη γαλήνη.
Τελευταία έχουμε γίνει φίλες.
Όταν προσκαλώ όμως τον φόβο μου, αυτή δεν έρχεται.
Όταν αφεθώ στο αιώνιο λεπτό του τώρα,
ξεπροβάλλει απέναντί μου.
Μέχρι να γίνει πια απαραίτητη.
Έλενα• αυτό το όνομα μου έδωσαν, ωραίο είναι, δε λέω. Από μικρή αγάπησα την μουσική και την γραφή, αποτελούσαν από τότε τα ισχυρότερα μέσα έκφρασης της ψυχής μου. Παραμένει ως και σήμερα η μεγάλη ανάγκη μου να βοηθώ και να «σώζω» ανθρώπους. Ακολούθησα σπουδές μουσικής, αλλά σήμερα θα με βρεις σε Ινστιτούτο αισθητικής. Ωραίος συνδυασμός, δε λέω! Απαραίτητη για εμένα η κατανόηση. Στην καθημερινότητα μου, δε λείπουν ποτέ οι βόλτες στη θάλασσα, η μοναχικότητά μου, και η συντροφιά με ζώα, τα οποία και λατρεύω• λίγο περισσότερο κι από τους ανθρώπους. Τι θέλω πιο πολύ στην ζωή μου; απλά να τη ζήσω!
