Κάποτε οι αναμνήσεις μπαίνουν στο χρονοντούλαπο του υποσυνείδητου.
Τις κρύβουμε καλά.
Να μην έρθει η νοσταλγία και φουντώσει κάθε αίσθηση.
Οι στιγμές, τα λόγια,
γίνονται ψίθυροι
που σε κάθε φύσημα του ανέμου χάνονται όλο και περισσότερο.
Οι φωνές αλλοιώνονται στον χρόνο.
Τίποτα ανεκπλήρωτο, τίποτα αδύνατο δεν είναι, όμως.
Βγες, περπάτησε στη βροχή
πάρε μια βαθιά ανάσα, νιώσε τη γη πώς ευωδιάζει.
Δες κάθε νέο βλαστάρι πως ξεπροβάλλει,
θέλοντας να αναπνεύσει, να νιώσει για πρώτη φορά τον ήλιο,
να ξεδιψάσει στην πρώτη του βροχή.
Μια νέα ζωή ξεκινάει μπροστά σου
Μια ελπίδα γεννιέται.
Κι αν είναι να ξεχάσεις για να γενεί,
ας είναι.
Συντάκτης: Αλεξία Ψαρρά
