Μου αρέσει που το φεγγάρι απόψε παραμένει έντονο μέσα στα σύννεφα.
Επίλογοι, λοιπόν, αγαπημένοι
αυτοί με τη γλυκιά τους γεύση σε κάθε ιστορία.
Άλλοι μιλούν για ευτυχία κι άλλοι πάλι είναι τονισμένοι με πόνο.
Κάποιες φορές θα σε γρατζουνίσουν κι άλλες θα έχεις τις πιο βαθιές πληγές.
Επίλογοι, λοιπόν, αγαπημένοι
στις στιγμές που δημιουργούμε και στις μέρες που περνούν αδιάφορες.
Πάντα μου άρεσε να συνεχίζω στο κεφάλι μου αυτές τις ιστορίες
να μη γράφω σχεδόν ποτέ επίλογο.
Κι αν πάλι ήταν τόσο καταστροφικές, έβαζα μια πινελιά από παραμύθι.
Κάπου πετάω κάποιο κάστρο, βάζω και μια πριγκίπισσα με έναν ιππότη,
βρίσκω και κάποιες νεράιδες και ξωτικά πίσω από κάτι δέντρα και κάποιο ποτάμι.
Ναι, σταματάω να βλέπω τα τσιμέντα και σκέφτομαι.
Εσύ με λες και ονειροπόλο.
Απλά τονίζω όμορφες στιγμές. Αυτές που κρατάω στο τέλος.
Επίλογοι, λοιπόν, αγαπημένοι
και συνεχώς διαφορετικοί που σε διδάσκουν ζωή.
Μάθαμε να ζούμε με την τελεία,
καθόμαστε να την κοιτάμε μέσα στην ολοστρόγγυλη τελειότητά της.
Συνέχισε να γράφεις και μη βάζεις τελείες για απόψε
Γράψε για ζωή
Το τρόπο που τη θες
Απλά μη βάλεις τέλος
Κι αν πάλι δεν αντέξεις,
δώσ’ της τουλάχιστον την όψη της Σελήνης.
Συντάκτης: Στάθης Αναστασίου
