Σβηστό κερί,
σαν φλόγα εξατμίζεται ο εαυτός μου.
Σβηστό κερί,
Κι εγώ λιώνω δίχως τη φλόγα σου.
Σβηστό κερί,
που δε βρίσκει λόγο να κάψει έστω λίγο.
Πώς να φωτίσει η νύχτα;
Το φεγγάρι δεν αρκεί.
Δρόμο φτιάχνει στο νερό
κι η θάλασσα καρτερικά σε περιμένει.
Σβηστό κερί κι ο ουρανός αναμμένος.
Έλα, σαν ευχή.
Έλα, σαν υπόσχεση.
Αρκεί να έρθεις δίχως μετά πάλι να φύγεις.
Να ‘χει λόγο το φεγγάρι,
με το φως κλειστό, εκείνο μόνο, να συνεχίζει ακόμη.
Συντάκτης: Ευφροσύνη Γιακουμόγλου
