Ασφάλεια δεν προσφέρει πάντα το γνωστό,
το οικείο.
Εκείνο που με κλειστά μάτια αναγνωρίζεις.
Άλλα κι εκείνο,
στο οποίο είσαι διατεθειμένος να μάθεις εντός του να αφήνεσαι.
Αναρωτιέσαι πού πήγε ο χρόνος
Κι όσα αυτός με ασφάλεια είχε δημιουργήσει.
Μετά βεβαιώνεσαι,
πως ένα δημιούργημά του είσαι κι εσύ.
Εσύ που όταν εκτίθεσαι,
φοβάσαι.
Όταν εκφράζεσαι,
πλήττεις.
Όταν περιορίζεσαι,
αποζητάς:
Την ασφάλεια που πρέπει, πια, να εγκαταλείψεις.
Συντάκτης: Βάνια Ρήγου
