Πώς να πείσω το χρόνο να κυλήσει πιο ήρεμα,
να προλάβουμε να λιαστούμε,
να αγκαλιαστούμε στην αλμύρα της ακροθαλασσιάς,
να σε γνωρίσω και να με γνωρίσεις από την αρχή.
Που θαρρείς μετά από κάποιους χειμώνες
ξεχάσαμε αυτήν την αρχή.
Κι αυτό είναι κρίμα.
Γιατί καλοκαίρι μάς βρήκε ο έρωτας,
και τον καταφέραμε να μείνει.
Μα θέλει σαν μικρό παιδί ένα χέρι να τον πιάνει
και δυο μάτια να τον προσέχουν.
Αχ χρόνε, συνεργάσου…
να φέρω στον έρωτα ανακούφιση.
Και ‘γω υπόσχομαι,
στους χειμώνες καλύτερα θα σας φροντίζω και τους δυο.