Γράφει η Χαράρε
Ήρθες σπίτι μου
πάντα σπίτι μου
καθίσαμε απέναντι
πάντα στον καναπέ
Τού μίλησα
τού φώναξα
τού έκλαψα
πάντα ίδια η σειρά
Αυτός δε μίλαγε
δε με κοίταζε
στο τέλος τον έδιωξα
πάντα τον διώχνω
και μετά από λίγα λεπτά – ή χρόνια –
απ’ τον καναπέ κάποιου σπιτιού μου
θα τού μιλήσω
θα τού φωνάξω
θα τού κλάψω
Κι εκείνος θα μου κάνει έρωτα
και θα είμαστε μαζί
για τελευταία φορά
για πάντα
