Δε θα είχες μάθει ποτέ

Αν δεν έχεις περπατήσει μεσ’ στο σκοτάδι,

αν δεν έχεις μπει μέσα του ολόκληρος,

αν δεν έχεις αισθανθεί να κυλά και να γίνεται ένα με την καρδιά σου,

αν δεν έχεις κλάψει μαζί του,

αν δεν έχεις πέσει στο πάτωμα,

αν δεν έχεις φτάσει στο κενό

και στον γκρεμό ταυτόχρονα,

αν δεν είχες για καιρό εαυτό,

μόνο αστραπές και βροντές για ουρανό,

αν δεν ένιωθες συνεχώς έναν κόμπο στον λαιμό,

αν μπορούσες να κοιμηθείς τα βράδια,

αν δεν είχαν γεμίσει τα μάτια σου με μαύρους κύκλους,

αν δεν είχες βιώσει στο σώμα τις φουρτούνες σου,

αν δεν είχες παλέψει για να σε βρεις,

δε θα έμοιαζε ο ουρανός σου τόσο όμορφος σαν τώρα.

Δε θα χαρτογραφούσες το φως, για να το βρίσκεις πάντα.

Δε θ’ αγαπούσες, μήτε θα σ’ αγαπούσες.

Δε θα είχες μάθει ποτέ,

ποιος θα ήσουν πραγματικά.