Κλείδωσε ο χρόνος
τη μικρή στιγμή που μπήκες στη ζωή μου.
Κλείδωσε ο χρόνος,
από το πρώτο γειά.
Πώς μια λέξη τοση δα, γινεται ένα ολόκληρο κιολας μέσα μου συναίσθημα;
Δεν ειπες τ’ όνομά σου.
Το ηξερα ήδη.
Οι φωνές σωπασαν.
Τα κύματα μαλακωσαν.
Τα βραχια δεν πονουσαν πια.
Η φωνή σου μόνο ηχούσε μέσα μου,
σαν σαλπιγγα για την έναρξη ενός ονείρου.
Χρόνια εγω κι ο ύπνος χωριστά
Μα η φωνή σου νανούρισμα μέχρι το ξημέρωμα.
Άλλη θάλασσα, να ξέρεις, δε θέλω πια να δω.
Μου τις έδειξες ολες μ’ ενα βλέμμα.