Ο χρόνος κουβαλά σαν δώρα τις μνήμες
κι εγώ τα φιλιά σου τα φόρεσα σαν ρούχο παντοτινό.
Η σκέψη μου ηρεμεί μέσα στην τρικυμία της σιωπής
γιατί σε κουβαλάω μέσα μου.
Δεν έχει εποχή η ύπαρξή σου.
Δεν έχει ώρα η παρουσία σου.
Είσαι πάντα η μόνη συνθήκη που κάνει την καρδιά μου να τρέχει στην ανηφόρα
Διόλου δε με μέλει να φτάσω στην κορυφή για μένα,
αρκεί να περπατάω για σένα.
Ποτέ δεν υπήρξε το βήμα μου πιο σίγουρο.
Το άγγιγμα σου μου χάραξε δρόμους προς την οδό «μπορώ τα πάντα».
Κι αν χαθώ,
ξέρω πως θα βρω τον δρόμο.
Συντάκτης: Ευφροσύνη Γιακουμόγλου
