Μέσα στο γκρίζο της λογικής,
με βρήκε και μ’ έβγαλε στην επιφάνεια.
Πάλεψα με τον λήθαργο
και κείνος με τη συνήθεια.
Κουμπώσαμε πάνω στο δέρμα του έρωτα.
Μας ξελόγιασε η απλότητα της ειλικρίνειας.
Φτιάξαμε σαν χελιδόνια και μια φωλιά
κι ύστερα ρίξαμε άγκυρα
μακριά απ’ τις φουρτούνες.

Από τότε, κι όταν έρχονται τα δύσκολα,
μ’ αόρατο μανδύα μάς σκεπάζω
να μη μας πιάνει ούτε η λέξη
ούτε το δάχτυλο.
Να μοιάζει πιο εύκολη η ζωή
στη δίνη του τρομακτικού και τ’ άγνωστου.

 

Συντάκτης: Αθηνά Τσάνταλη