Χωρίς ονόματα θα ξυπνήσουμε κάποια μέρα  μέσα σ’ ένα όνειρο.

Κι όμως όλοι θα πουν πως είναι το ίδιο

που αφήσαμε στην μέση.

Χωρίς φεγγάρι κάποια νύχτα θα κοιτάξουμε ταυτόχρονα,

όσα δεν είπαμε.

Kι ο χρόνος με ένα μειδίαμα ειρωνείας

θα κοιτάξει δυο ερωτευμένα λάθη ν’ αγκαλιάζονται

Χωρίς εσένα,

χωρίς εμένα,

Θα πορευτεί το «μαζί».

Κι οι εποχές που θα γυρνάνε

θα μετράνε βαριεστημένες όλα εκείνα τα πεφταστέρια,

που εμείς υπήρξαμε πολύ απασχολημένοι,

ίσως και πολύ περήφανοι

για να τα τσιγκλήσουμε με μια απόπειρα κοινής ζωής.

Και κάπως έτσι  χωρίς τα χείλη ν’ αγγίξουν

την υγρασία του σ’ αγαπώ

θα περιμένουμε τους δίσεκτους Φλεβάρηδες

για να γιορτάσει γενέθλια η απουσία.

Δίχως χρόνο θα έρθει

η επόμενή μας συνάντηση

Μέσα στην κινούμενη άμμο κάποιας γιγάντιας κλεψύδρας,

θα συλλαβίσουμε «ζωή»,

μπας και ξορκίσουμε εκείνες τις υποσχέσεις

που δεν κρατήσαμε.