Κοιτώ τα χείλη καθώς δροσίζονται.
Περίεργο πόση συγκίνηση μπορούν και προκαλούν δυο κόκκινες γραμμούλες
σε ένα χλωμό καμβά.
Και σαν κοιτώ, το μάτι μου αυτόνομα πάει στις δυο τελείες.
Γυαλίζουν κι αναδύονται, την ώρα που το φως πέφτει χαμηλά
κι αντανακλά το γυάλινο τραπέζι που κοιτάς.
Τόσο φως είχα καιρό να δω.
Από το καλοκαίρι που καθόμουν ανάσκελα στην άμμο
και θωρούσα κατάματα τον ήλιο βασιλιά.
Μα αυτή η λάμψη, αλλιώτικη, φωτίζει υπέροχα τα δυο πινέλα που έχεις για χέρια.
Σαν να θυμάμαι να με ζωγραφίζεις.
Λυγίζω τότε και καθώς το σώμα μου ριγεί, στρέφω το βλέμμα μου ξανά στα χείλη.
Αρχίζω πάλι.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ.
Συντάκτης: Ασπασία Κ.
