Εκείνος που σ’ έχει
δεν κοντράρει τα ζεστά σου
όπως δε σιγοντάρει τα κρύα σου·
αστεία σ’ έχει και ‘γώ βαλτώνω σε σφάλμα απραξίας
με κίνδυνο την αναφυλαξία.
Αήττητα τα δάκρυά σου,
κι όμως εκείνος δε λυγίζει·
παραθερίζει χάμω στα δανεικά
όσο τα ανώφελα πολιορκώ-
άλλος δύσμοιρος κι εγώ.
Θέλω να μ’ έχεις, αυτός να ‘μαι.