Γράφω πολλά για σένα τώρα τελευταία.
Μα η αλήθεια κρύβεται ως συνήθως στα απλά.
Τα συναισθήματα είναι κατακλυσμιαία κι οι εναλλαγές τους εξίσου έντονες.
Καταλήγω να περιτριγυρίζομαι από τις ίδιες βασικές σκέψεις.
Ήρθες στη ζωή μου ξαφνικά και την έκανες να περιστραφεί γύρω από τον έρωτά μας.
Έναν έρωτα που ξέχασα την ύπαρξή του.
Ένα σύνολο συναισθημάτων που είχα αποτινάξει από καιρό.
Θα περιοριστώ όμως στα βασικά.
Σε θέλω.
Μου λείπεις γιατί είσαι μακριά.
Μου δίνει παρηγοριά η επικείμενη επίσκεψη σου.
Δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου.
Σε νοιάζομαι και θέλω να σε φροντίζω σαν να είσαι κομμάτι του εαυτού μου.
Είσαι ο λόγος που γράφω ξανά.
Είσαι αυτός που έφερε γαλήνη κι έτσι επήλθε η πολυπόθητη συμφιλίωση με το παιδί που έχω μέσα μου.
Μαζί σου έχω χίλιους λόγους να ξυπνώ.
Σε ευχαριστώ που ήρθες, λοιπόν!
Για να μπορώ να γράφω ασταμάτητα πια.
Το είχα ανάγκη.
Συντάκτης: Δώρα Νασιοπούλου
