Ήθελα κάτι δικό σου να ‘χα
να αγκαλιάζω τα βράδια τώρα που χειμωνιάζει.
Μα μου το αρνήθηκες κι έμεινα αιώνια να το ζητώ.
Ήθελα κάτι δικό μου να ΄χεις
να το κρατάς ώσπου να καλοκαιριάσει.
Μα ούτε κάτι να σου γράψω ήθελα
γιατί δεν ήξερα τι θα μπορούσα να βρω.
Το ανακάλυψα αργά
κι είπα να σου αφιερώσω κάτι.
Ένα στιχάκι που σκαρφίστηκε το άστατο μυαλό μου.
Ένα στιχάκι που δε γράφτηκε ποτέ.
Είδες, τελικά,
που ζούμε κι οι δυο στην απουσία.
Συντάκτης: Αικατερίνη Κουτλή
