Πώς μια τέτοια τυχαία θαρρείς συνάντηση
μας καθόρισε τόσο;
Ώρες-ώρες απορώ, δίχως να είμαι σίγουρη
αν όντως ψάχνω απάντηση.
Αν θέλω την απάντηση, αν είμαι έτοιμη γι’ αυτή
ή απλώς είναι μια ρητορικού στιλ ερώτηση
που κάνω στον εαυτό μου,
αναπολώντας τις στιγμές μας
αντικρίζοντας τυχαία κάτι που σε θυμίζει.
Από το καθετί που ακούω, οσφράινω, ακουμπώ.
Όλες οι αισθήσεις μου, ακόμα, ενεργοποιείς.
Γιατί δεν είσαι πια εδώ;
Κι έχω αυτές τις απορίες που δεν μπορώ ν’ απαντήσω,
έχω αυτές τις σκέψεις που δεν μπορώ να διαχειριστώ.
Έχω ένα κενό θαρρείς,
κάπου εδώ, κοντά στη ζωή.
Συντάκτης: Νίκη Πατεράκη
