Τις ώρες που χαράζει,
ξύπνα με,
πλύνε το πρόσωπό μου,
χαμογελά μου, λέγοντάς μου καλημέρα.
Τις ώρες που πέφτει το ηλιοβασίλεμα,
κάτσε δίπλα μου χωρίς να μιλάμε.
Κράτα μου το χέρι,
κοίταξε τη μέρα που φεύγει,
τις ώρες που η νύχτα απλώνει το σκοτάδι γύρω μου.
Σκέπασέ με
φίλησέ με
νανούρισέ με.
Να μ’ αγαπάς γι’ αυτό που είμαι σήμερα για σένα.
Να σ’ αγαπώ γι’ αυτό που είσαι σήμερα για μένα.
Γιατί το αύριο δεν ξέρω τι θα μας φέρει.
Νοσταλγός σίγουρα, με μια παιδικότητα που δεν εγκατέλειψα ποτέ. Όσα ένιωσα, έζησα, είναι μέσα μου, με οδηγούν. Γιατί γράφω θα ρωτήσεις... Γράφω για μένα. Περιπλανιέμαι συνεχώς αλλάζοντας κόσμους. Μέσα απ' τα ποιήματα εκφράζω όλα όσα έζησα και ζω.
Αν θέλεις να με ψάξεις θα είμαι χαμένος … σε έναν «Χαμένο Παράδεισο Λέξεων» (η ποιητική συλλογή μου από τις εκδόσεις Διάνοια) καταθέτοντας την ψυχή μου και τα όνειρα μου με όλα τα συναισθήματα που συνθέτουν το ταξίδι μας αυτό που λέγεται ζωή.
Άλλοτε ξεχασμένος σε ένα ξέφωτο, μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, χαζεύοντας τα αστέρια. Άλλοτε στην πλάτη μιας χήνας να ταξιδεύω σαν το Νιλς Χόλγκερσον. Και άλλοτε στη Χώρα του Ποτέ να παίζω με τα Χαμένα Παιδιά... για το παιδί που δεν χάθηκε ποτέ από μέσα μου.
