Έχω ξανά να σου πω
τίποτα πρωτότυπο
τίποτα που δεν μπορείς να φανταστείς.
Περιττές λεπτομέρειες ρουτίνας
που θα βαριόσουν μέχρι θανάτου ν’ ακούσεις.
Για πρόσωπα που δε γνώρισες ποτέ
και καινούριες συνήθειες ανάμεσα στις παλιές.
Εγώ όμως, απελπίζομαι
πώς να στραφώ σε άλλον
όταν θέλω εσένα;
Να σου πω πότε ξύπνησα χθες
και τι έχω προγραμματίσει γι’ αύριο.
Το χρειάζομαι, σαν μια μορφή κάθαρσης.
Το σημείο αναφοράς μου είσαι εσύ.
Όλα όσα έχω ζήσει, ανάγονται
σε ημέρες του «πριν»
κι ημέρες του «μετά» από σένα.
Με βοηθάς,
όπως έκανες πάντοτε,
Μ’ έναν καινούριο τρόπο αυτή τη φορά.
Όσο μιλάω για σένα
Αναπολώ το παρελθόν
μα ταυτόχρονα, βλέπω το μέλλον.