Ξυπνούσε με το βαπτιστικό της όνομα
μα πάντα κοιμόταν με το μυστικό της
‘κείνο το όνομα που γνώριζαν λίγοι
‘κείνο που μύριζε μόνο διαστροφή.
Σαν έπεφτε ο ήλιος χανόταν η ψυχή
ξυπνούσε το κορμί κι η φωνή της.
Για άρωμα φορούσε φερομόνες.
Για εσώρουχα μπαλώματα ψεμάτων.
Ζωώδη ένστικτα κι ηδονικές υπερβολές,
πράξεις χειρότερες απ’ τις εφτά αμαρτίες.
Ο νους ραμμένος με ξεφτισμένη λινάτσα
καρδιά κλεψύδρα, ξεχασμένη στο μηδέν.
Μόνη κι έρημη σε τοίχους ιδρωμένους.
Λάθος τοπίο, λάθος στιγμή, καμία ουσία
ιδρώτας, συνουσία και χάσμα ιδεών·
μια άβυσσος γοητευτική κι ανεξήγητη
άβυσσος, βαριά διπολική.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ
Συντάκτης: Κατερίνα Πολατίδη
