Και πια δεν είσαι μόνος

Ένας δρόμος η κάθε γνωριμία,

ανήφορος και κατήφορος μαζί.

Κάθε που γέρνεις κάνεις όνειρα,

εκείνα κάποτε τολμούν κι άλλοτε δειλιάζουν.

Στιγμές κι αναμνήσεις ζεις, τόσες, που ξεχνιούνται.

Στιγμές κι αναμνήσεις, άλλες, που δε φεύγουν απ’ τη μνήμη σου ποτέ.

Άνθρωποι που έρχονται.

Άνθρωποι που μένουν.

Άνθρωποι που κυλάνε, ρέουν, καμιά φορά πετούν.

Άνθρωποι που αγαπούν.

Άνθρωποι που καταλαβαίνουν.

Άνθρωποι που ακούν.

Άνθρωποι που δίνουν αγάπη.

Άνθρωποι που κάνουν όνειρα.

Άνθρωποι που δείχνουν το δρόμο.

Άνθρωποι καλλιτέχνες.

Άνθρωποι πολύχρωμοι.

Άνθρωποι όμορφοι.

Άνθρωποι, αστέρια.

Που σε φωτίζουν και πια, δεν είσαι μόνος.