Προσπαθείς μπροστά να τρέξεις
να προλάβεις καταστάσεις, να προστατεύσεις, να σωθείς.
Μα αυτή σε κυνηγάει
για να χάσεις, να χαθείς.
Τι οξύμωρο που είναι
την αγάπη να αγνοείς
κι εν τέλει αυτό που ψάχνεις
να ‘ναι να αγαπηθείς.
Φύγε, όμως, να κρυφτείς
γιατί πια χαμένος είσαι
κι ας νιώθεις νικητής.
Προσπαθείς τώρα να ψάξεις
να προλάβεις τους καιρούς,
που σου φύγαν απ’ τα χέρια,
κι άλλο δάκρυ να μην κρύψειςs
ούτε στην καρδιά καημούς.
Τι οξύμωρο που είναι
την αγάπη να αγνοείς
κι όμως τελικά να ψάχνεις
πάντα να αγαπηθείς.
Συντάκτης: Αικατερίνη Κουτλή
