Αλλιώτικα, πώς πέφτει απόψε η βροχή.
Καμία απώλεια στη θύμηση- βροχή εσύ
που δεν ξεπλένεις,
μα κατακλύζεις, το είναι μου,
μέχρι την τελευταία του σταγόνα.
Κατακλυσμός και στην καρδιά που ακούει τη φωνή σου και θα σπάσει
Ποτέ η καταιγίδα δεν έμοιαζε τόσο «εσύ».
Τα μάτια σου ζωγραφισμένα στο κάδρο της ψυχής
και δεν ξεβάφουν.
Καινούριο όνειρο εσύ,
εσύ και το χέρι που θα μ’ αναστήσει.
Κι αν είναι έτσι η βροχή,
καλύτερα ας βρέχει.
Συντάκτης: Ευφροσύνη Γιακουμόγλου
