Εκείνη η μνήμη τρέχει στη βροχήν
Η αίσθησις υψηλή νιφάδες χιονιού λαγνείας
Το σώμα παγωμένο·
ύποπτος ο χρησμός της Πυθίας.
Κάποιος αγαπήθηκε παράφορα θαρρώ.
Τα μάτια ζεστά και φωτεινά απ’ το πάθος
Θυμούμαι με τη λάμψη του μεσημεριού, πώς ειδωθήκαμε
πώς φιληθήκαμε στη θερμή αυγή.
Κάποιος αγαπήθηκε παράφορα θαρρώ
Η ερωτική μέθη παρασύρεται στη νιότη της ακολασίας
το χαίρεται φανερά. δίχως σκέψεις, δίχως τύψεις.