Θάλασσά μου άστατη
με πείσμα κι ακατάστατη
με φουρτούνες διαπραγματεύεσαι
με τρικυμίες συμβόλαια έχεις.
Δεν ηρεμεί η ψυχή σου, πίσω δεν κάνεις
στο αναγνωρίζω, έχουμε κάτι κοινό.
Όταν πονάμε η άμυνα ενεργεί,
βλέπουμε καράβια να πλησιάζουν τη στεριά
και τα κανόνια έτοιμα στο τοίχος
να βουλιάξουν τον εχθρό
και το κατάστρωμα στα δυο να μοιράσουν.
Κάποτε, ίσως στο φευγιό
οι φουρτούνες θα ηρεμήσουν,
ο ουρανός θα καθαρίσει,
κι ο ήλιος ο πρωταγωνιστής
ξανά παράσταση θα δώσει.
Συντάκτης: Σαλώμη Ανδρονίκου
