Καταδίκη ο έρωτας,
τυφλός κι απρεπής.
Περίμενα να σε συναντήσω
καθώς εσύ ξεγύμνωνες όλες μου τις φορεσιές,
εκείνες που είχα ντυμένες πάνω μου από καιρό.
Περίμενα να ξεπροβάλλεις πάνω μου,
του έρωτα τα φώτα.
Δειλά-δειλά ν’ ακουμπήσεις την ψυχή σου στη δική μου.
Κι ύστερα, παρέα κι αγκαλιά,
να κατηφορίσουμε τη ζωή,
που σαν άλλοτε μας περπατούσε σε καλντερίμια ξένα.
Κουρνιάζοντας το κεφάλι μου στον ώμο σου
αγγίζοντας τα χέρια μου στα δικά σου
δίνοντας σαν από καιρό μια υπόσχεση.
Κατάδική σου να ‘μαι τώρα, αγάπη μου κι αιώνια δική σου.
Συντάκτης: Φωτεινή Γιαμά
