Κάλεσμα κάνει μια ψυχή με παρελθόν από θάνατο.
μόνη, δίχως παρέα κλαίει.
Καταδικασμένη από ανθρώπους και πνεύματα, ζει εκεί που δε ζει κανένας.
Κανείς δεν έρχεται γι’ αυτήν, ούτε ποτέ την έψαξε.
Κι ας ξέρει πως πάντα οι δυσκολίες των άλλων θα μας είναι αδιάφορες.
Kι ας ξέρει πως πάντα θα συμπάσχουμε δίχως ν’ ασχολούμαστε παραπέρα.
Έτσι είναι ο άνθρωπος, αρκετά σχολαστικός με τη ζωή του μόνο.
Κι εκείνη κλαίει. Κι ας ξέρει.