Σβήσε το φως και βρες τον δρόμο προς εμένα.
σε οδηγεί η ανάσα μου που τρέμει
Άσ’ την θρυαλλίδα έτσι να στέκεται, άκαυτη.
Είναι κρύο το σεντόνι στη μεριά σου,
το άγγιγμα σου παρανάλωμα- καίγομαι ολόκληρη.
Κομμάτια από βελούδο τα χείλη σου
ταξιδεύουν στο δέρμα μου
σαν να ήταν έτοιμο από πάντα για σένα.
Σαν σε κάποια άλλη ζωή να μου έταξες το τώρα.
Τόσο οικείο,
τόσο αγαπημένο.
Σου μοιάζει θαρρώ.
Δε θέλω να ξέρω πώς είναι το φως
Αφού στο σκοτάδι βλέπω τα πάντα.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ
Συντάκτης: Ευφροσύνη Γιακουμόγλου
