

Κι αυτοί που μίλησαν για έρωτα.
Κι αυτοί που σώπασαν δια παντός.
Και οι εμπνεύσεις τους.
Και οι εαυτοί τους.
Κόσμοι ήτανε οι άμοιροι, μέσα σε κόσμους άλλων.
Ζωές ξένες, οι ίδιες οι δικές τους.
Και η μόνη απορία τους, αν άξιζε να υπάρχουνε για τούτη τη συνάντηση.
Κόσμοι με χρώματα που δεν υπάρχουν.
Που φτιάχνονται μονάχα από τις αναμείξεις της ζωής τους.
Κι αυτοί που μίλησαν για θάνατο.
Κι αυτοί που αγκαλιάσανε τη σιωπή.
Και η αλήθεια τους.
Και η μοναξιά τους.
Κόσμοι ήτανε που κάποια μέρα έμαθαν πως είναι να πεθαίνεις αναπνέοντας.
Κι αυτοί που μίλησαν για μεγαλείο.
Κι αυτοί που το έχουν στα βάθη της ψυχής τους.
Βουβές και μόνες νύχτες θ’ ανταμώνουν.
Μισές αλήθειες θα κρατούν στα στόματα τους.
Μισές ψυχές θ’ αναζητούν το τέλος.
Κι ο έρωτας κι ο θάνατος κόσμοι διπλοί και ενωμένοι.