Κι ύστερα σιωπή. Κι ύστερα αλλού εγώ, αλλού εσύ.
Α! Και μια μοναξιά που στέκει απάνω μου σαν φάντασμα
κι ένα παράπονο που με σκοτώνει
περισσότερο κι από το τσιγάρο
περισσότερο κι από το ποτήρι ουίσκι
που γεμίζω το ένα μετά το άλλο,
ακριβώς για να ξεχάσω το παράπονο αυτό.
Λείπεις κι η απουσία σου αυτή είναι εφιαλτική,
ένας από τους χειρότερους εφιάλτες.
Και δεν ξέρεις πόσο με τρομάζουν.
Δεν μπορώ να κοιμηθώ, μα και δεν μπορώ ξύπνια να ‘μαι.
Και κυλάνε, μάλλον, οι ώρες
οι δύσκολες, μακριά σου, ώρες.
Και καλύτερα, μάλλον, λένε θα γίνω όσο περνάνε,
ότι θα σε ξεπεράσω, λένε.
Κι οι εφιάλτες, αμέσως, επιστρέφουν.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Συντάκτης: Νίκη Πατεράκη
