Τόσο άνισα ίσοι.
Τόσο αβάσταχτα διαφορετικοί.
Τι είχαμε να χωρίσουμε;
Τι είχαμε να μοιράσουμε;
Το μόνο που είχαμε ήταν να γελάσουμε.
Κι όμως κάναμε λίμνες με δάκρυα.
Που ήταν από μάτια άνισα ίσα.
Ο καθείς απ’ την άκρη του,
να δείχνει την αντίπερα όχθη.
Και στα ρηχά άγγελοι να πνίγονται.
Κι οι άκρες στη δίψα τους για εκδίκηση
να γεννούν δαίμονες.
Κι οι όχθες να μακραίνουν
Κι οι λίμνες να βαθαίνουν.
Κι οι Άγγελοι να πνίγονται.
Κι όμως δεν είχαμε τίποτα να χωρίσουμε
Τίποτα να μοιράσουμε.
Το μόνο που είχαμε ήταν να γελάσουμε.
Συντάκτης: Κώστας Ντίνος
