Τα πιο δύσκολα βράδια
θα είναι πάντα εκείνα που σώπαινα αντί να σου μιλάω.
Αυτά που παρέλυα αντί να σε φιλήσω.
Εκείνα που στεκόμουν με το τηλέφωνο εχθρό μου, δίχως να ξέρω τι να πω.
Κι εσύ έλεγες ότι έχω πάντα κάτι να πω για όλα
μα κοίτα που φοβήθηκα.
Διέκρινες τον δισταγμό μου.
Έβγαλες ένα μικρό γελάκι.
Τι έπρεπε άραγε να πω;
Ότι θα έκανα τα πάντα για μείνεις;
Ανόητο.
Ότι θα πήγαινα μαζί σου και στην άλλη άκρη;
Ακόμα πιο αστείο.
Θα το πίστευες;
Προτίμησα τον τίτλο του αδιάφορου
και τελικά αυτή ήταν η μεγαλύτερή μου ανοησία.
Που δε σου είπα ποτέ πόσο πραγματικά σε ήθελα.
Που δεν μπορώ να πω ότι τουλάχιστον προσπαθήσαμε.
Δε θα μάθουμε.
Εκτός κι αν ευθυγραμμιστούν και πάλι οι ζωές μας.
Μέχρι τότε, σωπαίνω.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ.
Συντάκτης: Μαρία Σ.
