Μια φορά κι ένα βλέμμα
ήταν αρκετό για να σε δω.
Δεν ξέρω πώς άραγε να τρύπωσες στο υποσυνείδητό μου.
Κρύφτηκες εκεί μέσα και μεγάλωσες.
Μια μέρα σε είδα στα όνειρά μου
και τρόμαξα λίγο ομολογώ.
Μα ήταν το ποίο γλυκό μου όνειρο.
Και ξύπνησα και κοιμήθηκα
και ξύπνησα και κοιμήθηκα ξανά.
Μα δεν επέστρεφε το όνειρο.
Κι έτσι μια μέρα ήρθα και σου είπα «Γεια»
κι έγινε το όνειρο αλήθεια.
Δρομέας μεσαίων αποστάσεων άρα κυριολεκτικά στο τρέξιμο από μικρή ηλικία. Και ναυαγοσώστρια πλέον. Καταπιάνομαι με πολλά εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα. Λατρεύω να δοκιμάζω νέες εμπειρίες. Πλήττω στο σπίτι. Συνήθως δεν έχω ελεύθερο χρόνο. Όταν όμως έχω θέλω να δημιουργήσω κι επειδή δυστυχώς η ζωγραφική δεν είναι το ατού μου γράφω ποίηση. Όμως μέσα στους στίχους μου νομίζω ναυαγώ στα πιο βαθιά σημεία του μυαλού μου και πνίγομαι στα συναισθήματα που τόσο αγαπώ.
