Μόνο έτσι ζουν οι στιγμές

Γεώργιος Σιλιβάκος30/01/2024

Poetica

Μόνο έτσι ζουν οι στιγμές

Μοιράσου το:

Lights On?

Έδενα τις στιγμές

τις έκανα όνειρα καθώς περίμενα.

Οι κλωστές που ήταν γύρω τους τυλιγμένες,

έσπαγαν,

κάθε φορά που λύγιζα

κάθε φορά που μάτωνε το μέσα μου.

Τα όνειρα ύστερα έφευγαν,

έπαιρναν μαζί τους και την ανάμνηση των στιγμών που έδιναν χρώμα.

Στις σκιές που επισκίαζαν τον νου μου, τότε,

θέλησα να τις δέσω κόμπο

ώστε την επόμενη φορά που θα πέσω να μη σπάσουν.

Ώστε την επόμενη φορά που θα λυγίσω

να μείνουν εκεί, σταθερές.

Δένονται τα συναισθήματα με κόμπους, όμως;

Αν δε ματώσει η καρδιά,

αν δε συρθεί το χώμα,

να το ποτίσει με τις σταγόνες της

πώς θα αναγεννηθεί το μέσα σου;

Μόνο έτσι ζουν οι στιγμές,

αν αφεθούν να γίνουν όνειρο

κι εσύ τα μάτια να κλείσεις,

πετώντας πια μαζί τους.

Ελεύθερα.

Συντάκτης: Γεώργιος Σιλιβάκος

Γεώργιος Σιλιβάκος

Νοσταλγός σίγουρα, με μια παιδικότητα που δεν εγκατέλειψα ποτέ. Όσα ένιωσα, έζησα, είναι μέσα μου, με οδηγούν. Γιατί γράφω θα ρωτήσεις... Γράφω για μένα. Περιπλανιέμαι συνεχώς αλλάζοντας κόσμους. Μέσα απ' τα ποιήματα εκφράζω όλα όσα έζησα και ζω.
Αν θέλεις να με ψάξεις θα είμαι χαμένος … σε έναν «Χαμένο Παράδεισο Λέξεων» (η ποιητική συλλογή μου από τις εκδόσεις Διάνοια) καταθέτοντας την ψυχή μου και τα όνειρα μου με όλα τα συναισθήματα που συνθέτουν το ταξίδι μας αυτό που λέγεται ζωή.
Άλλοτε ξεχασμένος σε ένα ξέφωτο, μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, χαζεύοντας τα αστέρια. Άλλοτε στην πλάτη μιας χήνας να ταξιδεύω σαν το Νιλς Χόλγκερσον. Και άλλοτε στη Χώρα του Ποτέ να παίζω με τα Χαμένα Παιδιά... για το παιδί που δεν χάθηκε ποτέ από μέσα μου.