Όταν οι ανάσες θα κόβονται με μνήμες λίγες κι αλήθειες,
όταν οι δρόμοι θα στενεύουν
κι οι καρδιές θα πηγαίνουν στα ίδια μέρη ξανά και ξανά
όταν τα μάτια θα μένουν ορθάνοιχτα από συγκίνηση
μέχρι να δουν το τέλος της ομίχλης
όταν οι σκέψεις θα καταλήγουν σε ένα όνομα
όταν τα χείλη μου θα λαχταρούν
εκείνα τα χείλη
όταν τα χέρια μου θα μπορούν
να κρατούν μόνο εκείνα τα χέρια
όταν το σώμα μου θα αδειάζει και θα γεμίζει
μόνο με εκείνο το άγγιγμα των ματιών
όταν οι σκιές μου θα σπάσουν
κι οι ακτίνες του ήλιου θα εισέλθουν μέσα μου
όταν ο νους μου θα νιώσει κι αυτός
όταν νιώσω όσα δεν μπορούσα πριν να νιώσω
Όταν θα το φωνάξω δυνατά
τότε θα σε αφήσω να έρθεις πιο κοντά μου.
Συντάκτης: Έλενα Γραμόζη
