Το ξύπνημα νωρίς, συνήθεια γαρ.
Όμως απουσιάζει η βιασύνη.
Η μέρα προβλέπεται ράθυμη.
Δεν τη σταματά τίποτα βέβαια από το να μετατραπεί σε μια περιπέτεια.
Και ξάφνου, όπως με κοιτάζεις με βλέμμα πονηρό γινόμαστε ένα.
Αργότερα, όταν ο ήλιος είναι στα φόρτε του είναι ώρα φαγητού.
Μονοί; Με φίλους; Με οικογένεια;
Ένα είναι το σημαντικό.
Το γεύμα να μας χορτάσει πρώτα ψυχικά και μετά σωματικά.
Τέτοιες μέρες μας αποφορτίζουν, γεμίζουν τα ψυχικά μας αποθέματα.
Και το απόγευμα;
Το απόγευμα είναι για κουβέντες.
Να μιλήσουμε για όλα, για τα ανείπωτα της βδομάδας, του καιρού.
Να κάνουμε σχέδια και να ονειρευτούμε το μετά.
Σε μια βόλτα στην παραλία.
Δίπλα σε ένα αναμμένο τζάκι.
Κάτω από τη φλις κουβερτούλα.
Aς είναι Κυριακή, μαζί σου, και ποιος νοιάζεται;
Συντάκτης: Δώρα Νασιοπούλου
