Πεπεισμένη για έναν έρωτα διστακτικό
Πεπεισμένη, πως αν πλησιαστούμε, θα ανθίσει η γη και μ’ αυτήν, εγώ κι εσύ.
Κάθε βράδυ κοιτάω το φεγγάρι
πεπεισμένη πως θα φανείς, όσο σε αναμένω.
Μα και τη μέρα ακόμη,
κανένας ήλιος δε φέρνει την ελπίδα.
Ίσως, κάποτε, κάποιος Αύγουστος, σκέφτομαι.
Πάντα μύριζες καλοκαίρι, άλλωστε, όποια εποχή κι αν σε κοιτούσα.
Πεπεισμένη πως ένας Αύγουστος, ο οποιοσδήποτε Αύγουστος, διστάζει και λυγίζει μπρος σου,
θα πω πως είναι μυστική συμφωνία να είσαι εσύ ο Αυγούστός μου
Κι έτσι, θα περιμένω ν’ ακουστείς, σαν ένα πιάνο που κουβαλά τον ήχο του ο αέρας,
στην ομορφιά μιας νυχτερινής βραδιάς του.
Συντάκτης: Μαρία Μίχου
