Τις Κυριακές το πρωί, να ξυπνάμε μεσημέρι.
Οι μέρες να μην έχουν ώρες κι οι ώρες να είναι ασήμαντες. Απαρατήρητες.
Να πηγαίνουμε με την όρεξη κι όχι με την ώρα.
Να κάνουμε μια τρέλα.
Να σηκωθούμε να ταξιδέψουμε μέσα στα χαράματα.
Να πάμε κάπου μόνο για 24 ώρες.
Οι περιορισμοί, άλλωστε, μαζί σου παύουν να ισχύουν.
Οι καθωσπρεπισμοί έχουν από καιρό αποτιναχτεί.
Έπαψαν να καθορίζουν τη ροή των πραγμάτων
κι έτσι όλα ξαφνικά απέκτησαν ένα νέο νόημα.
Πόσο ωραία είναι η κάθε στιγμή, όταν πραγματικά τη ζεις;
Στην κόντρα του ρεαλισμού και της ωμής πραγματικότητας, να μη χάνεις το θάρρος σου,
να έχεις για κάτι να παλεύεις.
Εκεί θα κριθούν όλα·
Πες μου, σε κατέπνιξαν τελικά τα Σάββατα ή κατάφερες να τα δαμάσεις;
Συντάκτης: Δώρα Νασιοπούλου
