Αναρωτιόμουν,
μα δεν αμφέβαλα ποτέ για εσένα.
Ήξερα τι ήσουν.
Έλαμπες από την αρχή,
άνθιζε η καλοσύνη των ματιών σου.
Μονάχα αναρωτιόμουν
πώς θα φτάσω ως το τέλος
της ανακάλυψής σου,
με όσο το δυνατόν λιγότερα θραύσματα.
Όχι γιατί φοβόμουν,
απλώς δεν ήθελα
όταν σε μάθω,
να μην έχει περισσέψει αγάπη.
Να μη μου έχει περισσέψει, γιατί εσύ
τότε θα ξεκινούσες να μ’ αγαπάς.
Μόνο τότε.
Όταν θα έβλεπες πως εγώ τα έχω βάλει
με κάθε εμπόδιο που μου έστηνες.
Όταν θα στεκόμουν δίπλα σου,
ακόμη και τις στιγμές που με έλουζες
με τα μεγαλύτερά σου φύγε.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ.