Τα σπίτια ασφυκτιούν
με τις πρησμένες σωληνώσεις.
Άνευρα, τεντωμένα τα παντζούρια.
Στους δρόμους στάχτες
από τις καύτρες που ξεχάστηκαν.
Στα κράσπεδα που λάσπες ακονίζονταν
τώρα ξυρίζονται οι σιωπές.
Μπερδέψαμε την ευγνωμοσύνη
με τον καθημερινό εμφύλιο.
Ο κόσμος ένα κενό χαρτόκουτο
που το κλωτσάει η μοίρα.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ
Κάποτε σημάδεψα το σώμα μου με τη λέξη innocence. Στο επόμενο λεπτό αποφάσισα να προσθέσω κι ένα S στην αρχή του. Δύο αντίθετες λέξεις. Αμαρτία κι αθωότητα, μαζί σε μια. Θεώρησα πως με αντιπροσωπεύει. Ή τουλάχιστον εκεί έβρισκα την χρυσή τομή. Γη μου και ανάσα μου η τέχνη σε κάθε της μορφή. Όπως και το συγγραφικό μου πρότυπο, ο Οδυσσέας Ιωάννου, σκαρώνω ιστορίες με ήρωα τον άλλο μου εαυτό. «Αυτόν που ζει μόνο μέσα στην φαντασία και είναι έτοιμος να κάνει πανικό». Όσο για τις οδηγίες χρήσης μου... «κράτα τα με λες κι ήρθα από τα αστέρια».
