Από τότε που ήρθες εσύ, άλλαξαν πολλά.
Καταρχάς, δεν πίστευα ότι θα υπήρχε αυτός ο έρωτας.
Αυτός που παραλύει τις σκέψεις.
Το μυαλό.
Ο καιρός περνάει, ο κόσμος προχωράει
κι εγώ έχω μείνει σκλαβωμένη στα μάτια σου.
Από τη μέρα που τα είδα για πρώτη φορά,
εκείνο το κυριακάτικο πρωινό δίπλα στη θάλασσα.
Από τότε, δεν ξέρω ο καιρός περνάει κι εγώ κοιτάζω μόνο εσένα.
Σκέφτομαι εσένα.
Θέλω να προσέχω εσένα.
Να φροντίζω εσένα.
Να κοιμάμαι με εσένα και να ξυπνάω με εσένα.
Πήραμε μια γυάλα, τη γεμίσαμε με αγάπη κι έρωτα και μπήκαμε μέσα της να κολυμπήσουμε.
Δεν έρχονται φουρτούνες εκεί.
Μα, κι αν έρθουν, με την ίδια αγάπη και τον ίδιο έρωτα θα τις αντιμετωπίσουμε.
Φερόμαστε επιθετικά και προστατευτικά μόνο απέναντι σε όσα μας φοβίζουν.
Και μαζί σου δε φοβάμαι τίποτα.
Γι’ αυτό και έχω τόσο θάρρος στη στραβή.
Συντάκτης: Δώρα Νασιοπούλου
