Είναι ωραία εδώ.
Πράγματι, κανείς δε θα το περίμενε.
Μα η αλήθεια διαφέρει.
Είσαι σε ένα μέρος, που δεν ανταμώθηκε με καμιά απ’ τις προσδοκίες σου.
Μήπως είναι αυτό που κάνει το μυαλό σου να παραλύει;
Μήπως είναι αυτό που έχει φέρει ανατροπές στα καθιερωμένα σου;
Μήπως σε εξέπληξε και σου έδωσε μια αίσθηση μιας άλλης πραγματικότητας;
Είναι περίεργο πώς μπορούν πολλές φορές να εξελίσσονται τα πράγματα.
Δεν είναι;
Το βλέμμα σου δεν μπορεί να κρυφτεί. Η χαρά σου και η ικανοποίησή σου διαχέονται στον χώρο.
Το μέρος τόσο γνώριμο κι οικείο.
Σε ηρεμεί.
Η κατάσταση τόσο έκρυθμη.
Σε αποσυντονίζει.
Οι ρυθμοί έντονοι εδώ.
Τρέχεις, αλλά παραδόξως προλαβαίνεις.
Κι όταν δεν προλαβαίνεις, κάνεις τα πάντα για να προλάβεις.
Κι ας μην τα καταφέρνεις.
Στο τέλος της ημέρας, μόνο τα όμορφα θα μείνουν.
Εκείνο το κρασάκι που μοιράστηκες.
Ο ζεστός ήλιος.
Το ελαφρύ αεράκι.
Η θάλασσα.
Εσύ.
Κι ο χρόνος;
Ο χρόνος αγάπη μου σταμάτησε.
Σταμάτησε όταν άλλαξαν όλα κι ήρθαν τα πάνω κάτω, κι αντιστρόφως.
Τότε. Τότε κατάλαβες πως ήταν μάταιο να προσπαθείς να βρεις εξηγήσεις.
Ήταν η ώρα που απλώς θα το ζούσες.
Συντάκτης: Δώρα Νασιοπούλου
