Τα νυχτολούλουδα χαρίζουν την παρουσία τους
με μια μυρωδιά που είναι όλη «εσύ».
Σαν να ‘σαι δίπλα μου ολοζώντανος,
σαν να είναι το ίδιο καλοκαίρι,
εκείνο που πέρασε και δεν ήταν αρκετό.
Πώς να ζήσουμε τόσα όνειρα;
Αγαπούσες τον Αύγουστο,
σαν να σου είχε τάξει τις χαρές.
Εκείνο τον Αύγουστο, που κι αν τελεύει,
εγώ συνεχίζω να σ’ αγαπώ με μια οδύνη
που δεν μπορώ να κλείσω στη σιωπή.
Κι αν το καλοκαίρι διαρκεί όσο μια ανάσα
θέλω να την πάρουμε μαζί.
Συντάκτης: Ευφροσύνη Γιακουμόγλου
