Καρτερικά το πλατύσκαλο της καρδιάς σε περιμένει,
όσο εσύ χρωματίζεις απαλά τα σύννεφα του νου.
Εκεί στη θάλασσα ηχεί μια άνοιξη,
βλαστίζει η φύση και το φύλλωμα γεννάται απ’ το φιλί σου.
Βιόλα κρατείς εσύ και το δοξάρι,
σου ‘μάθαν άγγελοι πώς να εξαπλώνεις τη γιορτή.
Τα μάτια σου τ’ αγαπημένα, μέλι χρυσό,
όταν κοιτάς τις ώρες που ο κόσμος χάνεται,
να εξερευνήσεις τη ζωή όπως κι εγώ.
Βρήκες άραγε κάτι κοινό με μας
για να μπορέσει άνεμος να με φέρει στη θύμησή σου;
Κι αν ναι, ευχή μου να χαμογελάσες.
Έστω για λίγο, έστω τόσο δα.
Στείλε το ποίημα και τα quotes σου και μπες κι εσύ στην ομάδα των #pillowpoets!
Διάβασε περισσότερα εδώ
Συντάκτης: Μαρία Μίχου
